Toen ik acht jaar was had ik een aantal nachten achter elkaar dezelfde droom.
Een 'repeterende waakdroom', waarbij ik me bewust was van mijn bed in mijn slaapkamertje en tegelijkertijd een heldere ervaring beleefde in een totaal andere tijd, in het lichaam van een negentienjarige Romeinse jongen, wat heel echt aanvoelde.
Ik wist toen, dat ik in dit leven Mariska was, maar in een ander leven een Romeins soldaat in gevangenschap was geweest. Het was voor mij zo klaar als een klontje.
's Nachts in bed lag ik na te denken over leven en dood en wat er dan gebeurt met je ziel. Ik bedacht dat ik ( Mariska) was ontstaan uit een wolkje ( de ziel ) en van daaruit, door de tijd heen, telkens vanuit die wolk, met een stukje
energie incarneerde in een ander lichaam, in een andere tijd. En dat ik na ieder leven weer terugkeerde naar de 'wolk'. Deze wolk is voor mij nog steeds het symbool voor mijn ziel.
De ervaring van die waakdroom als kind, ging als een rode draad door mijn leven.
Na mijn middelbare school ben ik de wereld gaan ontdekken. Studeren, werken en ontwikkelen op allerlei gebied. Van grafische MTS tot kunstacademie en van stewardess tot windsurfinstructrice, kantoorbaantjes en achter de tap in een kroeg.
Van alles heb ik gedaan en uitgeprobeerd. Blijkbaar was ik een geïncarneerde ziel die vooral veel verschillende ervaringen moest opdoen. Allemaal leuke en interessante activiteiten overigens, maar in mijn binnenste zat een stuk ontevredenheid, onzekerheid en een algemeen gevoel van ongelukkig zijn. Deze gevoelens kwamen op en verdwenen weer als golven in een uitgestrekte oceaan.
Pas na mijn veertigste en na de dood van mijn moeder begonnen deze gevoelens echt om aandacht te vragen en wilden eindelijk opgelost worden. Ik ging in therapie. Eerst bij een reguliere psychologe waar ik gesprekken heb gevoerd die me op het goede spoor zetten. Maar de werkelijke oplossing van mijn ambivalente gevoelens ten opzichte van het leven vroegen om een andere aanpak. Ik onderging een aantal regressiesessies en ik wist vanaf dat moment dat dit de weg voor mij was om eindelijk korte metten te maken met die gevoelens. Onderwijl las ik alles wat met dit onderwerp te maken had.
In september 2003 meldde ik me aan bij Tasso, opleidingsinstituut voor regressie- en reïncarnatietherapie onder leiding van Hans ten Dam.
Hier kwam alles op zijn plek. Ik onderging sessies, ik zag demosessies, ik leerde sessies doen en ik studeerde over sessies en de achtergronden van deze therapie. Dit was duidelijke materie voor mij en de puzzelstukjes vormden een geheel.
De droom die ik als kind had is in sessies verwerkt en opgelost, zoals zoveel andere dromen, situaties en opgedane ervaringen gedurende mijn huidige bestaan en in vorige levens. Mijn ambivalente, diepe gevoelens van ontevredenheid, onzekerheid en ongelukkig voelen, zijn verdwenen. Ik ben eindelijk stabiel, gelukkig en tevreden over mezelf en mijn huidige bestaan. Ik voel zoveel innerlijke ruimte en rust. Heel fijn!
Nu begeleid ik mensen in het oplossen en ontwarren van hun gevoelens en problemen.